నవల మనుగడ

నవలారచన వ్యక్తిప్రధానమైనది .

 నవలాకారులలో వ్యక్తిగతమైన జిజ్ఞాస , అన్వేషణ, ఆకాంక్ష  ఉపరితలాన్ని దాటలేక పోతున్నదేమో.జి.వి. కృష్ణారావు గారు భావించినట్లుగా-"తాత్విక అన్వేషణతో కూడిన స్వతంత్ర విచారము "అలవరచుకోవలసి ఉన్నది."స్వతంత్ర విచారము “ యొక్క మూల భావనను అర్ధం చేసుకోవాల్సి ఉన్నది.

*.ఇక పాఠకుల సంగతి కి వస్తే ..నిడుపాటి నవలలు చదివే తీరిక ఓపిక లేకుండా పోయిందనీ ..మార్మికతను ,కథనాలలోని సంక్లిష్టతను అర్ధం చేసుకొనే  ప్రయత్నం లేకుండా  పోయిందనీ..చివరకు పాఠకులే లేకుండా పోతున్నారనీ..వాపోతున్నాం.

*ఎప్పుడు పాఠకుల గురించి మాట్లాడ వలసి వచ్చినా ..మన సంభాషణలు మన భాష మనుగడ వైపు మళ్ళుతాయి.

భాష మనుగడే సందిగ్ధం లో పడ్డప్పుడు ..నవల మనుగడ ఏమవుతుంది ..అన్న దిగులు కలుగుతుంది.

 తెలుగు నవలను బతికించుకొనే ముఖ్య వనరు ..చదివించే అలవాటు. ఆ అలవాటే గత కాలపు శృతకీర్తిలా మిగిలిపోతుందా.. అన్న విచారము కలుగుతుంది

Ø  మరోవైపు ..తెలుగు నవలే సమాచార విభ్రమ కు గురయ్యిందా అనిపిస్తుంది.

రాను రాను తెలుగు నవలలు సృజనాత్మక అనుభవం అందించ లేని..ఆస్కారం లేని ..దృశ్య మాధ్యమాల్లా సమాచార సంపుటాల్లా తయారవుతున్నాయా అనిపిస్తుంది.

ఇక, చరిత్రను తక్షణ రాజకీయ ప్రయోజనాల కొరకు ఒక సాధనం గా వాడుకోవడం సర్వత్రా కనబడుతున్నది.ఏకపక్ష వ్యవహారం లా సాగుతున్నది.నవలల పునర్మూల్యాంకనం జరిగేటప్పుడు సమగ్ర దృష్టి కొరవడుతున్నది.

***

నవల ఒక సృజనాత్మక కళ .ఒక కథన కళ.

కథనపరంగా ఈనాటి తెలుగు నవల కాలక్రమానుగత అమరిక పట్లనే మొగ్గు చూపుతున్నది.కథన పరంగా వైవిధ్యాన్ని శిల్ప ప్రాధాన్యతను ఆవిష్కరించ వలసి ఉన్నది.

గణపతి వంటి వ్యంగాత్మక నవలలు బారిష్టర్ పార్వతీషం వంటి హాస్యనవలలు రావలసి ఉన్నది.

ఈ సంధర్భం లో ,గొగోల్ "మృతజీవుల"ను ..గొర్కీ "అమ్మ"ను ఒకసారి జ్ఞపకం చేసుకోవాలి.ఒక ముఖ్యమైన చారిత్రక మార్పుకు గొగొల్ నవలలు మూలం అయ్యాయి.గోర్కీ నవల సాధనం అయ్యింది.

ఇది సమాచార యుగం.మునుపెన్నడూ లేనంతగా సమాచారం మన అందుబాటులో ఉన్నది.

కొనగోట మీటితే కోకొల్లలుగా లభ్యం అవుతున్నది.

సామాజికంగానూ వ్యక్తి విలువల్లోనూ వేగంగా వస్తున్న మార్పులు -ఉన్నవాటిని కోల్పోతున్న దిగులు -కొత్త వాటిని ఆకళింపు చేసుకోవాల్సిన అవసరం -సున్నిత మనస్కులైన కల్పనారచయితలు ప్రతి సూక్ష్మాంశాన్ని అక్షరబద్దం చేయాలనుకోవడం సహజమే.

రచయిత సేకరించిన సమాచారాన్ని ఎంత సృజనాత్మకంగా మలుచుకోగలరు..ఎంత కళాత్మకంగా ప్రకతించగలరు అన్నదే రచయిత ప్రతిభావిశేషం,కథన కౌశలం,.నేర్పరితనం .ఈ నాటి తెలుగు నవల ఆ ఆంతర్యాన్ని గ్రహించ వలసి ఉన్నది. ఈ "వాస్తవిక ధోరణి " కి మరొవైపు ఏమిటంటే- కథకూ పాత్రలకూ సంఘటనలకూ సంభాషణలకూ ..రచయిత లోనే "వాస్తవ మూలలను వెతకాలన్న ప్రయత్నాలు ..వక్రీకరించి వ్యక్తిగత దూషణలకు దాడులకు దిగడం ..వరకూ ..సాగుతున్నది.

<<< నవలల్లో (స్వేచ్ఛ తదితర నవలలు) ఒక మేరకు తన అనుభవాన్ని జనరలైజ్

చేయడం ఉన్నా వ్యాసాల్లోని అవగాహన తో పేచీ లేదు "అంటారొక విమర్షకులు ఓల్గా గారి రచనల గురించి.>>><< వరవర రావు, స్త్రీవాద వివాదాలు>>>

ఎంతటి వాస్తవ అనుభవాన్నైనా ఎంతటి చేయి తిరిగిన రచయిత అయినా --"యధాతధం గా ఆ అనుభవాన్ని వ్యక్తపరచడం వీలుకాదు. ఆ అనుభవం కేవలం పరికల్పన చేయబడుతుంది."రచయిత

‘అనుభవం ,జ్ఞానం, దార్శనికత ల ముప్పేట"గా నవలను అభివర్ణించారు భక్తిన్.

వ్యక్తిగా ఉన్న పరిమితులు రచయితగా ఉన అపరిమితమైన శక్తి ని అర్ధం చేసుకోక పోవడం లోనే ఉన్నది చిక్కంతా.

అటు వ్యక్తి గా ఇటు రచయితగా నిరంతరం కలిగే పరిణామ క్రమాన్ని కూడ మనం అవగాహన చేసుకోవడానికి ప్రయత్నం చేయాలి.జివికె వంటి వారు ప్రస్తావించిన "స్వతంత్ర విచారము" రచయితలకే కాదు పాఠకులకూ  వర్తిస్తుందన్నది సత్యం.

*

"సృజనాత్మక సాహిత్యం లో సాహిత్యవిమర్శ

తెలుగు నవల ...  పూర్వాపరాలు "  చంద్ర లత

20-9-2008 Deccinial Celebrations of Detroit Telugu Literary Club

*
All rights @ writer.
Title,labels, postings and related copyright reserved.