Jun 30, 2011

ఏమని చెప్పేది నేను!

"అక్కా , ఆవిడెవరో చెప్పండి.ఆమెకు  చాలా అన్యాయం జరిగింది .దారుణం. ఆవిడతో  వెంటనే మాట్లాడాలి.అందరితో మాట్లాడించాలి"
 జర్న్లలిస్ట్ తమ్ముడొకరు ఉద్వేగంతో ఫోన్ చేశారు. "ఉద్యోగమో రామచంద్రా ..!" చదివి.

ఏమని చెప్పాలి నేను?

"ఆవిడెవరో చెప్పదలుచుకొంటే నేనే చెప్పేదాన్నిగా .."అన్నాను.
"ఒక సారి మాట్లాడాలి. మా పత్రికలో వారి ఇంటర్వ్యూ వేయాలి. పలువురికి తెలియ జేయాలి.." తమ్ముడు అంటూ ఉన్నాడు.
సున్నితంగా స్పందించగలిగిన వారు ఒక ప్రముఖ దినపత్రిక లో స్త్రీల పేజీలో పని చేస్తూ ఉండడం .. వారిని మరింత సున్నిత పరిచినట్లుంది.
నిజమే, ఆమె అనామకంగా ఉండాలనుకొంది. అజ్ఞాతంలోకి వెళ్ళి పోయింది. మరి ఆమె నిర్ణయాన్ని మనం మన్నించవద్దూ? ఆ మాటే చెప్పాను వారికి.
ఒక నిబద్దుడైన జర్నలిస్టుగా తన కలం బలంతో ఆమెకు సాయపడాలని వారు అనుకోవడం సహజమే కదా.ఒక వ్యక్తి గా  సాటిమనిషిపై వారి మానవస్పందననూ తెలియజేస్తోంది కూడా.
కానీ, కలానికి ఎన్ని పరిమితులు!తమ్ముడు తెలుసుకొంటాడు గా కాలక్రమాన!

మళ్ళీ అడిగారు." అక్కా, ఆవిడ నిజమేనా?"

సరే ,
ఇక పదే పదే అడిగాక ఆవిడెవరో చెప్పక తప్పదుకదా? అందులోను వారేమో విలేఖరులు ..తిప్పితిప్పి తమకు కావలసిన సమాచారాన్ని ఇట్టే గ్రహించగల నేర్పరులు.
చెప్పాను.
"ఆమె ఒక్కరు కారు. అనేకులు."
"కాకపోవచ్చు."
"అవ్వనూ వచ్చు! తమ్ముడూ మేం వార్తలు సేకరించే వారము కాదండి ...జీవితాలను చదవానుకొనే వాళ్ళం. కథలు రాసుకొనే వారము. వ్యక్తులు కారండి..వారి వ్యక్తిత్వాల్ని బేరీజులు వేయిద్దామని ... కాస్త ఆలోచన..కాస్త మెళుకువ..ఇంకాస్త ఆశతో ..పలువురాడు మాట పాడి అవబోతుంది కదా.. అన్న ఉద్దేశం పదిమంది ముందుకు  ఒక చిన్న ఆవేదనను ..సవినయంగా తీసుకొచ్చే ప్రయత్నాలు చేస్తుంటాం.నా బోటి వాండ్లము .అదలా ఉంచండి.
ఇంతకీ, ఆవిడ ఎవరంటే..???
ఆగండి .. ఇక్కడ తమ్ముడితో చెప్పిన మరో మాట మీకు చెప్పాలి.
ఆయనలు ఆవిడలు అని కాదు, ఎవరైనా సరే..ఈనాటి తెలుగు నాట..ఒక గొప్ప విభ్రాంతిలో మునిగితేలుతున్నారు. విలువలన్నీ భూకబ్జాకు లోనయ్యాయి.
నిన్నమొన్నటి వరకు , ఇంట్లో ఉద్యోగకుతుహలం ఉన్న స్త్రీలందరికీ ..చిన్నదో చితకదో ఒక నర్సరీ బడి పెట్టించే వారు. లేదూ, వారే పెట్టేసారు. అలా పెట్టిన బడి , కేజీలు  దాటి పదోతరగతి దాకా విస్తరిచడం..సర్వసాధారణం. ఎటొచ్చి, ఏదో ఆడవారి ఉద్యోగసద్యోగం అనుకున్నాది కాస్తా, ఇవ్వాళ ..రియల్టర్ల బంగారు గనులై కూర్చున్నాయి!
ఒక ఫుట్ బాల్ ఫీల్డ్ వెల యెంత ?
మీరే చెప్పండి!
వూరేమో ,పెరిగి పెరిగి ... భూమేమో  తరిగి తరిగి పోతుంటే..
ఈ కాలక్షేపానికి ఆరంభించిన బడులు ,వాటి మైదానాలు...
కొండెక్కమంటే  ఎక్కవూ?
అదే జరుగుతోంది.
నెలనెలా పిల్లలు కట్టే ఫీజులెంత? అందుకొరకై యాజమాన్యాలు వెచ్చించాల్సిన శ్రమ, సమయం ఎంత... విద్యావికాసానికై పెట్టవలసిన ఆలోచన ఎంత?
ఇవన్నీ లెక్కేసుకుంటే, ఉట్టినే కోట్లు వచ్చే భూమంత్రం బ్రహ్మండంగా కనిపించదూ ?బడి 'పెట్టు'బడి అయిపోదూ? ఇక,చదువు చట్టుబండలవ్వడం సంగతి సరే సరి!
ఆట మైదానాలు  గేటేడ్ కమ్యూనిటీలు అవ్వడం .. ఆటల్లో అరటిపండన్న మాట !

ఆదర్శాలు, విలువలు ,ఆశయాలు..ఆలోచనలు... అన్నీ ఆర్ధికబద్దమై పోవూ?యాజమాన్యం పురుషబద్దమై పోదూ?ఆమే చిన్ని చిన్ని కలల బడి కాస్తా కాసులగని అయిపోదూ?అందుకు ఆవిడ ఆయనకు చేదోడు వాదోడుగా నిలవదూ?
అయితే ఏం?
అక్కడో ఇక్కడో ,ఇంకా విలువలను ప్రాణస్పందన గా చేసుకొన్నవారు ఒక్కరైనా లేక పోతారా?
కనీసం మా కలాల్లోనైనా?
కలల్లో కాకపోయినా!

సరిగ్గా అలాంటి ఆలోచనల ప్రతిస్పందనే .. ఆవిడ.
మీకు సమాధానం  చేరినట్టేనా తమ్ముడూ?
ఇంతకన్నా ఇంతకు మించి నేనేమి చెప్పగలను?
మీరే చెప్పండి!

***
All rights @ writer. Title,labels, postings and related copyright reserved.

Jun 12, 2011

ఉద్యోగమో రామచంద్రా...!


తుమ్మితే ఊడే ముక్కూ..

ఉత్తినే ఊడే ఉద్యోగమూ ..
ఒకటేనూ...!

ఉండినా ఊడినా ...
జీవితాంతం చేసిన పని ఒట్టిదై పోతుందా?
ఒద్దన్న  కాదన్నా...
జీవితకాలపు శ్రామిక బంధాలు ఇట్టే తేలిపోతాయా?
 అయినా ,
ఉద్యోగం మీద ...అందునా ఒట్టొట్టి ఉద్యోగం మీద ..
గట్టి  భ్రమలు   పెంచుకొనే వాజమ్మలూ జేజెమ్మలూ..ఉన్నారంటారా .. రోజుల్లోనూ!
సరే, మీకొకరిని పరిచయం చేస్తాను.

ఒక ఊళ్ళో ఒక తపాలా ఉద్యోగి ఉన్నారట.
ఎండైనా వానైనా  ఒక నిష్టతో ఒక ఇష్టంతో తపాలపనులు చేసేవాడట.
ఉద్యోగమన్నాక  ఏదో ఒక రోజున విరమించాల్సిందే కదా.
ఇక, ఉద్యోగవిరమణ జరిగిన రోజున ఊరు వాడా కదిలొచ్చి , కన్నీటి వీడ్కోలు చెప్పారట.వారి అభిమానంలో మునకలేస్తున్న  పెద్దమనిషి , గుండె చెరువై పోయిందిట.
బావుంది.
 మర్నాడు ఉదయానికి కానీ , అతనికి ఉద్యోగ విరమణ అంటే ఏంటో స్పృహలోకి రాలేదు.
ఇన్నాళ్ళూ ఉద్యోగమే అతని జీవితం. ఊపిరి.
ఉద్యోగంలో అతను పెట్టిన పెట్టుబడి అతని ఉద్వేగమే.
అతని కలలు , ఆశలు , ఆశయాలు.. శక్తి సామర్ధ్యాలు ...అన్నీ అన్నీ అక్కడే ధార పోశాడు.
ఎంతో ఇష్టంగా.
తనదిగా
 ఉద్యోగమే తనుగా.
మీకు తెలిసిపోయింది కదా?
 తపాలా చిరుద్యోగి టాల్ స్టాయ్ గారి  కథానాయకుడు.

కథల్లో ఇలాంటి కమానిషులు బోల్డుంటాయి ! అని తేల్చి పారేస్తారేమో మీరు.
ఆగండాగండి.
సరిగ్గా ,అలాంటి ఒక వ్యక్తిని పరిచయం చేస్తా.

ఆమె పాతికేళ్ళ క్రితం, నగరం నుంచి పట్టణానికి వలస వచ్చింది. కొత్త కోడలిగా.
చేయడానికి చిన్ని చిన్ని ఆలోచనలతో పాటు కొద్దిపాటి ఆవేశంతో ఉండేది.
వంటావార్పు, ఇంటిపనులు,సరుకుల కొనుగోళ్ళు, బట్టలు ఉతుక్కోవడాలు,అంట్లు తోముకోవడాలు వగైరాలన్నీ ,పూర్తయినా బోలెడంత సమయం మిగిలేది.
ఇక, వాకిట్లో పూలు పూయిస్తూ పూయిస్తూ,   గోడకవతల ,సోడాలమ్మే  పట్టుమని జానాబెత్తెడు లేని కిట్టు చులాగ్గా చేస్తోన్నబేరసారాలు , నోటిలెక్కలు  చూసి పలకరిచింది. సోడాలు కొడుతూ  కొడుతూ లెక్కలు ఎక్కాలతో పాటు అక్షరాలు వంటబట్టించేసింది అతనికి. ఒకడు ఇద్దరై ..ఇద్దరు ముగ్గురై , మెల్లిగా ఒక ఆ వీధిలో పిల్లలంతా ఆమె వద్ద ఒక చిన్న అరుగుబడి మొదలెట్టేయించారు. అది కాస్తా పెరిగిపెరిగి , పెద్ద బడైయింది. తరగ్తులు ,భవనాలు,వాహనాలు.. తదితర హంగు ఆర్భాటాలు సహజం గానే అమిరాయి. ఆదాయప్రదానాలు పెరిగాయి. కిట్టు లాంటి వాళ్ళకు సాయపడడానికి ఔదార్యానికి అవసరమైన వనరులు సమకూరాయి. పేరు ప్రతిష్టలూ పెరిగాయి.
సమయవిభజన మారిపోయింది. మెల్లిమెల్లి వంటావార్పులు ఇంటిపనులకు పెట్టే సమయం తరుగుతూ, అక్షరజ్ఞానం పెంచుకొనే సమయం పెరుగుతూ వచ్చింది.
కిట్టులే కాదు కృష్ణలు పోటీలు పడి చేరే స్థాయికి ఆ  కలలబడి ఎదిగిపోయింది.
అప్పటికీ   సుమారు రెండువందల పై చిలుకు సిబ్బందితో వేలాది మంది విద్యార్థులతో ఆమె ఆలోచన  ఆమెను మించి విస్తరించి పోయింది. ఆమె ప్రతిక్షణం అక్షరమై పోయింది.
ఆమె కుటుంబమంతా అందులో భాగమై పోయారు.
ఆవిడ పతి హయాం వచ్చింది.పెరిగిన భూములు...విలాస జీవనశైలిపై మక్కువ ...ఒక్క పెట్టున విలువలని మార్చేసాయి.
ఆవిడ గ్రహించే లోపలే, బడి మైదానం... తరగతి గదులు ..విడి విడిగా బేరానికి నిలబెట్టబడ్డాయి. ఆమె అభిప్రాయాలప్రమేయం లేకుండానే!.

"సంసారమా సంస్థా..?" తేల్చుకొమ్మన్నారు. కులాసాగా విలాసంగా జీవించమన్నారు.పనిలేకుండా ప్రశాంతంగా ఉండమన్నారు. బడిభారం వదుల్చుకొని ఆనందంగా ఉండమన్నారు.
విదేశీవిహారాలు చేయమన్నారు. వచ్చిన డబ్బుతో బంగారు నగలతో అలంకరిచుకొమ్మారు.మిలమిలలాడే చీరలను కొనుక్కోమన్నారు.
కులాసా గా విలాసాల జీవితం ఆమె జీవించలేదు.
అంతే,
ఇవ్వాళ బడి లేదు.
ఆవిడ కలలూ లేవు.
ఇప్పుడు,
ఆవిడే లేదు!
***
బళ్ళు తెరుస్తున్నారు.
ఆవిడ..
ఉద్యోగమో రామచంద్రా !
అని కలవరిస్తూ....ముక్కలైన గుండెను చేతబుచ్చుకొని...ఎవరికీ కనపడకుండా పోయింది.
బహుశా ఏ కిట్టులాంటి పిల్లాడినో చేరదీసి నాలుగక్షరం ముక్కలు నేర్పే ప్రయత్నంలో ఉండి ఉంటుంది.

పెట్టుబడి ఇబ్బడి ముబ్బడిగా పెరిగిందని, అంతకంత తిరిగొచ్చిందనీ....పెద్ద మనుషులు తెగసంబరపడ్డారు.
ఆమె గడిపిన పాతికేళ్ళ జీవితం,పెట్టిన ఆలోచన, పెంచుకొన్న మమకారం,మానవసంబధాలు,విలువలూ ,తన దృక్పథంపై  నమ్మకం,విశ్వాసం.. ఆవిడ వయస్సు ,ఆమె సమయము...  వీటన్నిటికీ  ...ఖరీదులుకట్టే షరాబులుంటే బావుణ్ణు ! 
అంతకుఅంత  , 
అవన్నీ ఆవిడకు తిరిగి ఇస్తే మరీ బావుణ్ణు. 
కదా?
***
All rights @ writer. Title,labels, postings and related copyright reserved.

Jun 9, 2011

So work,work,work !

వర్క్ అంటే "బర్డన్ " అనుకొనే వారికి అంకితం.. :-)
పని మానేస్తే హాయిగా ఉండొచ్చు ననుకొనే వారికీను ... :-))

 ***

కేర్ ఆసుపత్రి కారిడార్లో  ఈ మధ్యన దిగాలుగా నడుస్తూ ఉంటే ,  ఈసురోమంటూ మనుషులుంటె ఎలాగంటూ వాక్యాల వెనక నుంచి  స్వయాన గురజాడగారు పలకరించారు.
నాలుగడుగులు వేయగానే, ఇగ్బాల్ గారు... కాస్త ముందుకెళ్ళ గానే రవీంద్రుడు... ఆ పైన కనబడ్డాయి .ఇక్కడ వ్రాసిన కొన్ని వాక్యాలు.
ఇలా, ప్రముఖ హృదయనిపుణులు డా.కుమార్ గారు స్వయం గా సేకరించి,  ,
గోడలపై అలకరించి, మంచి మాటలతో దిగులు గుండెల్లో ధైర్యం నింపారన్న మాట.అన్నట్లు , కుమార్ గారి  గది గుమ్మంలో స్వయాన శ్రీ శ్రీ గారి చేతి రాతలో మరో ప్రపంచం పలకరించింది..
డా.కుమార్ గారిని కి సవినయ నమస్కారాలతో .. ఆ గోడ మీది వాక్యాలు మీ కోసం .
***
Work
God created  man to work.
Work is man's greatest duty.

Man is nothing ,
He can do nothing ,
Achieve nothing ,fulfill nothing without working .
Work is man's most dependable function .

If you are poor- work.
If you are rich -work.

If failure discourages you- work.


If success encourages you - work.

You have been awarded with unfair responsibilities -work.
You have been entrusted with deserving responsibilities -work.

You have not been paid fairly- work.
You have been paid handsomely -work.

When dreams shattered -work.

When faith falters -work.

When future appears bleak -work.
When hope seems dead -work.

Work is the greatest stress -buster.
Work is the mightiest morale -booster.

Work is the best boredom beater.
Work is equally effective disease fighter.

If you neglect your work ,
you invite worry, fear, doubt and debt.
Work is the greatest solution for all problems.

So work,work,work ,
And work sincerely!

CARE Hospital ,Nampally ,Hyderabad.
***

All rights @ writer. Title,labels, postings and related copyright reserved.

Jun 8, 2011

వాళ్ళు ...వీళ్ళు ...పారిజాతాలు !

నమస్తే, 
ఇలా మొదలైన పారిజాతాల కథ ఎలా సాగిందో మీరే స్వయంగా చదివి చూడండి.
తీరిక దొరికినప్పుడు. 
ఈ నెల చతుర నవల , 
నాదో చిన్న ప్రయత్నం, 
విషయ సేకరణలో సహకరించిన పాలన గారికి పాణిని గారికి ధన్యవాదాలు.
స్నేహంతో ,
చంద్ర లత 

   వాళ్ళు వీళ్ళు పారిజాతాలు 
*  నవల  *         చంద్ర లత
***
వాళ్ళు
విరిసీ విరియని ఉదయం.
తూరుపు తీరం.  
ఎదిగీ ఎదగని పట్టణం.
ఎనభై దశకం ముడుచుకొనే వేళ. 
తొంభైలలోకి విచ్చుకొనే తరుణం.

తెలతెల్లవారే లోగానే ,నీలు అక్కడికి చేరుకొంది.
గబగబ వెళ్ళి గోడవారగా నిలబడింది. నిదానంగా చుట్టూ చూసింది.
ఇంకా ఎక్కడా ఎవరూ బయలు దేరిన అలికిడి లేదు. 
.................
హమ్మయ్య" నీలు కులాసాగా నిట్టూర్చింది. "ఈ పూట పూలన్నీ తనవే" ఎదురుగా ఉన్న గోడవైపు చూపు సారించింది.
జెండావీధి మలుపులో ఉన్న ఆ ఇంటిగోడకు ఒక ప్రత్యేకత ఉన్నది.
ఎత్తైన ఆ ఇటుకల గోడ మీదుగా ఆర్చీలను కనబడనీయకుందా..గేటుమీద దాకా ..విస్తరించిన పారిజాతం చెట్టొకటి ఉన్నది.
ఆ గేటు తలుపులు ఎప్పుడూ ఇనపగొలుసుతో కట్టేసి ఉంటాయి. దానికి తోడు తుప్పుపట్టిన పెద్దతాళం.మనుషులున్న అలికిడి ఉండదు కానీ, ఉన్నారన్న నిదర్షనం గా అప్పుడప్పుడు ఆ గేటుకున్న చిన్న వాకిలి మూసితెరుచుకుంటూ ఉంటుంది.
‘బయటకే ఇంత చెట్టుందంటే, లోపలి వైపున ఎంత ఎదిగి ఉందో..ఆ ఇంటి వారు అదృష్టవంతులు!’
...................


తొలికిరణాల తాకిడికి తట్టుకోలేవేమో అన్నట్లు,ఆ చెట్టు చుట్టూ అలవోకగా వాలి పోయే పారిజాతాల కోసం పిల్లలంతా పోటీలు పడతారు. ఇవ్వాళ నీలు వంతు.
తన పొడుగు లంగా కుచ్చిళ్ళను పైకెత్తి ,నేల మీద గొంతుకూర్చుంది.అడుగేస్తే పూలు అణిగి పోతాయేమో నని,మునివేళ్ళ మీదే ముందుకుజరుగుతూ ,నేలకంటా వంగి,ఒక్కో పూవునూ భద్రంగా ఏరుకొని.. గుప్పిట్లో దాస్తోంది.నిండిన గుప్పిట ను, తెరిచి పెట్టిన కంపాసు బాక్సులోకి వంపుతోంది.
తెల్లటి పూవు.నారింజ కాడ.
రాత్రంతా పరిమళాలు వెదజల్లి అలసి పోయాయేమో, అయినా నిగారింపు తగ్గలేదు. నిగడదీసుకొని నిమ్మళంగా చూస్తున్నాయి.
గోడమీదా.. నేల మీదా.. రోడ్డు చివర వంకరటింకర తారుమీదా..అక్కడకడా తలెత్తిన కంకర మీదా..
వెల్లకిలా .నింగిని చూస్తూ..పకపక నవ్వుతూ పలకరిస్తూ..
పారిజాతాలు.
నీలు గుండెల నిండా ఊపిరి పీల్చి వదిలింది.
ఏ పూటకాపూట  ఆ పారిజాతాలు  ఆమెని ఎంతగా ఊరిస్తున్నాయో! 
.................................
(చతుర ,జూన్ 2011  సంచిక)


All rights @ writer. Title,labels, postings and related copyright reserved.