ఆ గుప్పిటలో

జీవితం తెరిచిన పుస్తకం అంటూ ఉంటారు.

నవల మూసిన గుప్పిట అనిపిస్తుంది అప్పుడప్పుడు.

విప్పనంత వరకు ఆ గుప్పిటలో ఓ అద్బుతప్రపంచం ఇమిడి పోయి ఉందేమో.. అనిపిస్తుంది.

విప్పిచూస్తే ..?

ఏముంటుంది ?

ఒక భ్రమాత్మక నిజం . నిజం అనిపించే భ్రమ.

ఒక సారి ఇలా ఆలోచించండి.

“అతడు – ఆమె” ..ఎదురుబొదురుగా కూర్చుని మనసు విప్పి మాట్లాడుకొంటే..ఏమవుతుంది ?

బహుశా రంగనాయకమ్మగారిదో సీతాదేవిగారిదో నవల అవుతుంది.

“సీతారామారావు “తన అసమర్ధతను మాత్రమే గొంతు నులిమి వేసి .."గొప్ప చైతన్యం " పొంది .పరివర్తన పొందాడనీ ..ఇంటికి తిరిగి వెళ్ళి భార్యాబిడ్డలతో హాయిగా జీవించాడనీ ..రాస్తే..?

పోనీ , “రాజేశ్వరి “భర్త చైతన్యవంతుడై.. ఆమె తరుపున మీరా తరుపునా వకాల్తా పుచ్చుకొన్నాడనీ మార్చేస్తే..?

లేదూ ... ఎన్నాళ్ళీ కీలుబొమ్మలాటా ? పుల్లయ్య చేత నలుగురి ముందు నిజం చెప్పించేద్దాం.

ఊహు..!

ఇవేవీ వీలు కావు.

ఎలా వీలవుతాయనుకొనటం ?

నవల ఒక భ్రమాత్మక నిజం.నిరంతరం సత్యాలను సృష్టిస్తూ పోతుంది.

ఈ సత్యాలన్నీ హేతుబద్ద సత్యాలు కానక్కరలేదు.అసత్యాలు.అపసత్యాలు,అర్ధసత్యాలు ఏమైనా కావచ్చు.

ఆ నవలా సత్యాలన్నీ ఆ నవలకే పరిమితం కావు. మన స్వంతమై పోతాయి. మన ప్రపంచంలోకి సత్యాలుగా విస్తరిస్తాయి.ఆ సత్యాలను ఎంతగా స్వంతం చేసుకొంటామంటే.. మరొకలాగా ఊహించడానికి కూడా ఏ మాత్రం ఇష్టపడం. ససేమిరా వప్పుకోం.

నిజం అంటే సాపేక్షమన్న మౌలికసత్యాన్ని కూడా మనం మరిచిపోతాం. అలా మరిచి పోవడం లోనే మనకు సంతోషం ఉన్నది.ఎందుకంటే..

మనం పాఠకులం !

మన భావోద్వేగాల పెట్టుబడి ని పెడుతున్నాం. తరం తరువాత తరం. ఉమ్మడి పెట్టుబడి .సామాజిక పెట్టుబడి.

నవలా సత్యాలను ఒక రచయిత సృజనాత్మక ప్రతిభగా ..రచయిత సృజియించిన భ్రమాత్మక ప్రపంచపు పరిధిలోని వనీ జ్ఞాపకం చేసుకోం.

పై నుంచి , మన నిజ జీవితం లో ఒక భాగం చేసుకొంటూ పోతాం.

మనం చూస్తూనే ఉన్నాం ..ఇలాంటి మిధ్యా సత్యాలు..సాహితీ సత్యాలు జీవిత సత్యాలుగా పరిణమించడాన్ని ..అవే అక్షర సత్యాలుగా చలామణి కావడాన్ని.

కనుక ,

సాహితీ సత్యాన్వేషణ ఆషామాషి వ్యవహారం కాదు.

కానే కాదు.

సెలవు

***

"తెలుగు నవల పూర్వా పరాలు "నుంచి.

డెట్రాయిట్ తెలుగు లిటరరీ క్లబ్ , దశమ వార్షికోత్సవాలు,20-21/9/2

***

<<<<వారానికి ఒక మారు. ప్రతి శుక్రవారం. తప్పితే ఆ మరునాడు !>>>

All rights @ writer.
Title,labels, postings and related copyright reserved.