సెందర వొంక

ఎగువకు ఎట్లొస్చాయి సామీ... కట్ట మీంచి ఎగిరొస్చాయా?

*

నేర్చినోనివి నీకే ఎర్క .. నీల్లల్ల శాపను నాకేమెర్క ?

శాయన్న

ఆ నీటిలో చేపకు తెలిసినంతయినా తెలవదు...!

కేశవ

చంద్రవంకలు కూడా అదృశ్యమై పోయాయా?అరుదై పోయాయా?

హిల్సా లాగా.. బైజీ లాగా..సామన్ లాగా.. !

అక్షత

ఆ చేప మనసులో ఏముందో తెలిస్తే ఎంత బావుణ్ణు..!

*

“జలచరాల పై ఒక బహిరంగ కార్యాచరణ ప్రణాళిక

ప్రకటించవలసిన అత్యవసర పరిస్థితి

ఎక్కడో లేదు.

ఉన్నది ఇక్కడే..!

ఎప్పుడో కాదు.

ఇప్పుడే..!!!

ప్రమాద ఘంటిక మోగింది.

పరిరక్షణా చర్యలు ప్రారంభించాలి !!! “

చంద్రలత

కొత్త పుస్తకం :ప్రచురణ ప్రభవ.

పేజీలు 50 ... వెల రూ.30

విశాలాంధ్ర,నవోదయ,అశోక్,ప్రభవ లలో లభ్యం.

ప్రభవ : 0861 -2333767/ 2323167 prabhava.books@gmail.com

All rights @ writer.Title,labels, postings and related copyright reserved.

వెయ్యిన్ని ఎనభై నాలుగు

అనుకొంటాం.

గుప్పెడన్ని అక్షరాల్ని చేతబట్టుకొని ఆకాశమంతా చుక్కలు పెట్టి ముగ్గులేసి రంగవల్లులు దిద్దగలమని..!

కానీ,

అపురూపమైన క్షణాలను అక్షరబద్దం చేయడం అంత సులువు కాదు.

కొన్నాళ్ళ నాటి సంగతి.

ఒక జాతీయ సాహితీ సదస్సు.

అల్లంత దూరాన..

తెలుగు వారు.

ఒక పక్కగా...

వరసలో ముందుకు సాగుతూ..

అందరితో పాటూ నేను.

అప్పటికే పరిచయమైన నవనీతదేబ్ సేన్ గారు చనువుగా నా చేయి పట్టుకొని పక్కకు లాగారు.

మరింత చనువుగా .. నా చేతిని మరొకరి చేతిలో పెట్టారు.

బిడియ పడుతూ చూద్దును కదా..

అక్షరాలా ..

మహాశ్వేతాదేవి గారు!

రుఢాలి, అనిందో ,శనిచరి, ఛోటా ముంఢా .. ఊహు ...ఆ క్షణాన ఎవరూ జ్ఞాపకం రాలేదు.

ఎవరిదీ అడవి .. అన్న ప్రశ్న కు ఊసే లేదు.

బషాయ్ టు డు .. ప్రస్తావనే లేదు.

చిన్నఅమ్మమ్మనో పెద్దమేనత్తనో కలిసినంత ఆప్యాయంగా... సహజంగా.. సరదాగా... నవనీత గారితో కలిపేసి మరీ ... కబుర్లాడేసారు.నిర్వాసితుల గురించి ప్రకృతి గురించి అప్పటి నా అధ్యయనాన్నిఆలోచనలను ప్రశ్నించారు.

వేదిక మీదకు వారిని ఆహ్వానించాక కానీ నా చేయి ఇంకా వారి గుప్పిటనే ఉన్నదన్న స్పృహ కలగలేదు.

వెళుతూ వెళుతూ ..

శిరసు ను తాకి భుజాన తట్టి... చేతిలో చేతిని నొక్కిపట్టి..

" మీ తరం మీద ఎంతో నమ్మకం నిలుపుతున్నాం..! " అంటూ సాగిపోయారు.

వారి మెత్తని చేతి వెచ్చదనం ..ఇంకా నన్ను ఆవరించే ఉన్నది.

వారి బెంగాలి నేతచీర కమ్మని పరిమళం నన్నింకా విడవ లేదు.

వారి మృదు సంభాషణ, సరదా కబుర్లు, పసి నవ్వులు, గంభీర ఉపన్యాసం..ఇప్పుడే విన్నట్లుగా ఉన్నది.

వారు చూపిన ఆదరణ ..ప్రకటించిన నమ్మకం.. అనుక్షణం వెన్నాడుతూనే ఉన్నాయి.

వారు నడిచిన తోవ... నిలిచిన వేదిక.. పలికిన మాట...రాసిన అక్షరం.. నిత్యం పలకరిస్తూనే ఉన్నాయి.

నా కెమేరా ... భధ్రంగా... నా చేతి సంచిలో.

ఆ అపురూప క్షణాలు...

మరింత భద్రంగా..

నాలో.

*

(22 Feb,2001, National Seminar , Indian Women’s Writing at the Turn of the Century,

Kendra Sahitya Academy, New Delhi)

All rights reserved @writer. Title,labels,postings and related copyright reserved.

ఆకేసి .. బువ్వేసి.. పప్పేసి..

శ్రావణ మాసం వచ్చిందంటే ఒకటే సందడి. పెళ్ళిళ్ళు పేరాంటాలు.

ఇప్పుడు పడమటి పెళ్ళిళ్ళ సుడి గాలి వాటం కాస్త సర్దుకొన్నా.. తెలుగు వారి పెళ్ళి వ్యవహారాల్లో వచ్చిన మార్పు అంతా ఇంతా కాదు.

మండపం పై వాడే పువ్వు నుంచి భోజనం అయ్యాక ఇచ్చే తాంబూలం వరకు. వీడియో ఫ్రెండ్లీ గాను .. అంగ రంగ వైభోగం గాను సాగుతున్నాయి.

ఇక, భోజనాల విషయానికి వస్తే.. చాట్ నుంచి చైనీస్ వరకు కోరిన వంటకం వడ్డన కు సదా సిధ్ధం.

కొద్ది కాలం క్రితం వరకూ మా పల్లెలో, శ్రావణం మరోలా ఉండేది.

చాలా మటుకు ,పెళ్ళిళ్ళు ,అరణాలు అన్నీ వేసవిలోనే.

శ్రావణమాసంలో పనుల్లో మునిగి తేలుతూ ఉండే వారు.ఇంటా బయటా.

శ్రావణ మాసం సారెలు తీసుకొని కొత్తకోడళ్ళు , బిడ్డను ఎత్తుకొని బొమ్మ సారెతో బాలింతలు ...అత్తారింటికి వచ్చే వారు.

పిండి వంటలు . తద్దులు వాయినాలు . ఊరంతా సారెలు పంచడం సరదాగా ఉండేది.

వానలో తడిచి అడుగుకో మణుగు లేచే నల్లరేగడి బురద మట్టిని కాళ్ళీడుస్తూ.. ఆ మట్టినే ఇంటినీ వంటినీ ఏకం చేస్తూ ..చివాట్లు మొట్టికాయలు తింటూ.. ..ఊరంతా చుడుతూ.. ఇంటింటికీ తిరిగి పేరంటాళ్ళతో పెత్తనాలు వెలగబెట్టే వాళ్ళం.

పిల్లలం.

గుప్పెడు గోరింటాకో ..చేరెడు పప్పులో .. చేగోడీలో పకోడీలో ..నజరానాలు దక్కించుకొంటూ.

వాన పడితే బడి లేదు. జమ్మి చెట్టు ఉయ్యాలలు లేవు. బొంకూరు వాగు పొంగినా, తెగినా ఇక మాకు ప్రపంచం తో సంబంధం లేదు. ఊరంతా తిరగడమే పని. ఇక సారెలు పంపకాలు, అంపకాలు బోలెడంత హడావుడి.

ఎక్కడికి వెళ్ళినా ఒకరిని ఒకరు పరాచికాలాడే వారు.. “మీ ఇంట్లో పప్పన్నం ఎప్పుడు ..? “అంటూ.

"మళ్ళీ నాటికి మీ ఇంట్లో పప్పన్నం ! " అంటూ తీర్మానిస్తూ ఉండేవారు.

పప్పన్నం అంటేనే వివాహ భోజనంబు" కి పర్యాయ పదం గా వెలిగి పోతుండేది..!

ముద్దపప్పు, ఆవకాయ,నెయ్యి , వేడి వేడి అన్నం ... ...అబ్బ..! నోరూరదూ.. .తలుచుకొంటేనే...!

పాలతాలికులైనా పరమాన్నమైనా .. గరిటెడు ముద్దపప్పు , నెయ్యి కలిపితే.. ఆ రుచే వేరు.

ఇక , పప్పు చారు , వడియాల సంగతి చెప్పక్కర లేదు..!

వానతో తడిచిన మట్టి గోడలు.. బొగ్గుల కుంపటి పై ఉడుకుతున్న కంది పప్పు కమ్మని వాసన.. ఎంత వెచ్చని జ్ఞాపకమో.!

“ఆకేసి ...పప్పేసి ...నెయ్యేసి....” పిల్లలకు ఒట్టొట్టి గోరుముద్దలు తినిపించి చక్కిలి గింతలు పెడుతుంటాం.

“వాడొట్టి ముద్దపప్పు.. !” అమాయకులను ఆట పట్టించేస్తాం.

“ఇదుగో ... నీ పప్పులు నా దగ్గర ఉడకవ్...! “ ఆగంతకుల్నీ ఆగత్యాలనీ ఒక్క మాటతో అడ్డపుల్ల వేస్తుంటాం. ఆవకాయ తెలుగువారిదీ అన్నం దక్షిణాది వారిదీ అని అనుకున్నా.. పప్పు మాత్రం అఖిలభారతం. ..!

ఇక నంద్యాల వారి రెండు రూపాయలకు రొట్టేపప్పు ..ఎంత మంచి ప్రయత్నమో.

రుచికి రుచి ..పోషకాలకు పోషకాలు అంది చే కంది పప్పు ధర కొండెక్కి కూర్చుంది..!

దారుణం గా తగ్గిన సాగు విస్తీర్ణం, దిగుబడి శాతం ఒక వైపు .. పంట- ప్రణాళికల విషయంలో మనకెప్పుడూ చుక్కెదురే. ఇదిలా ఉండగా, అన్ని రకాల ఆహార పంటల సాగు అంతకంతకూ తగ్గిపోతున్నదని ..మనం గ్రహించాలి..!

రొట్టేపప్పు సామాన్యుడి కనీస అవసరం.

మరి పప్పన్నం అంటూ పలుమార్లూ అన్నప్పుడు అప్పట్లో అర్ధం కాలేదు కాని, మన ముందు తరాల వారు ఆర్ధిక సంక్షోభాలనూ ,ప్రపంచ యుద్ధాలను, నల్లబజారులను .. నలిగిన వారని ఇప్పటికైనా జ్జ్ఞాపకం చేసుకోవద్దూ ?

కిలో కందిపప్పు ధర అక్షరాలా సెంచురీ కి చేరువలో ఉన్నదన్న విషయం ...మనం తీవ్రంగా పరిగణించ వద్దూ ?

ఆ రోజుల్లో వారికి “ పప్పన్నం “ ఎంత అపురూపమైనదో ఎందుకు అపురూపమైనదో.. మనం ఇప్పటికైనా అర్ధం చేసుకోక పోతే .. మన ముందు తరాల వారికి .. చేరేడు పప్పులు చేత పెట్టగలమా?

మన బుజ్జిపాప చిట్టి చేతి వేళ్ళను మురెపంగా ముడుస్తూ .. అరచేతిలో... ఆకేసి బువ్వేసి పప్పేసి .. అంటూ ముద్దారగా గోరుముద్దలు తినిపించ గలమా?

సెలవు.

తాజా కలం : దారిద్య రేఖకు దిగువన (దారేది)

(గణాంక వివరాలకు చూడండి: "కంది" పోతాం, ఈనాడు దినపత్రిక ,17-7-9)

All rights reserved @writer. Title,labels,postings and related copyright reserved.